Traduction pour 'oter'

ôter
transitif
  • sens commun
    • enlever de sa place
      • 2 siècle avant J.C. PLAUTUS (Plaute)
        • EXMOVEO, ES, ERE, OVI, OTUM, tr : ôter d'un lieu EXMOVEO
      • 1 siècle avant J.C. TITUS LIVIUS (Tite Live)
        • EMOVEO, ES, ERE, OVI, OTUM, tr : ôter d'un lieu EMOVEO
    • enlever, retrancher
      • 2 siècle avant J.C. CATO
        • RECIDO, IS, ERE, CIDI, CISUM, tr : ôter en coupant RECIDO
      • 2 siècle avant J.C. PLAUTUS (Plaute)
        • DERIPIO, IS, ERE, RIPUI, REPTUM, tr : ôter (arracher) DERIPIO
      • 1 siècle avant J.C. CICERO (Cicéron)
        • DEMO, IS, ERE, DEMPSI, DEMPTUM, tr : ôter DEMO
        • REVELLO, IS, ERE, VELLI, VULSUM, tr : ôter de force (arracher) REVELLO
      • 1 siècle avant J.C. VARRO (Varron)
        • ELIGO, IS, ERE, EGI, ECTUM, tr : ôter (en cueillant) ELIGO
    • retirer, enlever
      • 2 siècle avant J.C. PLAUTUS (Plaute)
        • INTERTRAHO, IS, ERE, TRAXI, TRACTUM, tr : ôter INTERTRAHO
      • 1 siècle avant J.C. CICERO (Cicéron)
        • EXIMO, IS, ERE, EMI, EMPTUM, tr : ôter EXIMO
      • 1 siècle avant J.C. OVIDIUS NASO (Ovide)
        • TRAHO, IS, ERE, TRAXI, TRACTUM, tr : ôter TRAHO
  • issu du sens commun
    • retirer, enlever
      • 1 siècle avant J.C. VARRO (Varron)
        • EXEMPTIO, ONIS, f : action d'ôter EXEMPTIO
      • 1 siècle aprés J.C. COLUMELLA (Columelle)
      • 1 siècle aprés J.C. PLINIUS (Pline)
        • EXEMPTOR, ORIS, m : celui qui ôte (qui extrait) EXEMPTOR